- wyduka|ć
- pf vt to stammer (out); (czytając na głos) to stumble over [tekst, wiersz, przemówienie]
- „ja nie kłamię,” wydukała płaczliwie ‘I’m telling the truth,’ she stammered tearfully ⇒ dukać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.